Waarom wilde je Cultureel erfgoed studeren? 
‘Ik heb heel lang nagedacht of ik überhaupt wel wilde gaan studeren. Na de middelbare school heb ik drie jaar gewerkt en daarna ben ik pas begonnen aan mijn studie. Ik zocht naar kunstopleidingen omdat ik veel in musea te vinden was. Ook vond ik geschiedenis heel interessant. Zo kwam ik uit bij Cultureel erfgoed en de Reinwardt.’    

Cultureel erfgoed is best een vaag begrip...  
‘Voor mij gaat het niet alleen om de objecten in musea, maar ook om alles daaromheen. De tradities en de gebruiken. Het gaat om wat wij als erfgoed zien. Ik denk dat de jongere generatie erfgoedprofessionals het begrip vaak oprekken. We kijken niet meer alleen naar statische objecten. Neem de voormalige Club Trouw, gelegen in het ‘lelijkste’ gebouw van Amsterdam aan de Wibautstraat. Veel jongeren zagen dit als potentieel erfgoed, niet vanwege het uiterlijk maar vanwege het gebruik van de locatie als club, tentoonstellingslocatie en creatief centrum. Het gebruik van een plek geeft ook veel betekenis.'

Heb je veel contact met oud-studenten? 
‘Eigenlijk niet. Het was ook niet mijn voornaamste doel om op de opleiding vrienden te maken. Maar ik heb er wel een hele goede vriendin aan overgehouden. Daar heb ik nog steeds heel veel contact mee, dat is heel leuk.’ 

Bestaat de typische Reinwardt-student? 
‘Dat vind ik moeilijk, bij ons in het jaar had je best wel grote verschillen. Je had van die types die het heerlijk vonden om zo'n archief in te duiken en oud papier te ruiken. En je had ook mensen die weer totaal anders waren. Maar wel met een passie voor kunst, erfgoed of geschiedenis. Je had er ook mensen bij die heel zelfstandig waren. Die wilden cultureel ondernemen.’

Heb je die verschillende types nodig in de praktijk?
‘De diversiteit van erfgoed zorgt voor steeds meer verschillende beroepen in de sector. Dat zie je ook terug op de Reinwardt Academie als je naar de studenten kijkt. Het is goed om dat te benadrukken. Je kunt een klassiek museumberoep gaan uitoefenen, maar dat hoeft natuurlijk niet.’   

Wat vond je tegenvallen tijdens je studie? 
‘Werken met projectgroepen. Dat is een rode draad binnen de opleiding én een werkwijze die in de praktijk veel voorkomt. Dus wat dat betreft is het heel goed, maar ik vond het wel lastig. Ik hou van resultaat. Om heel snel werk af te ronden en dingen er doorheen te knallen. Als je in een projectgroep zit, ben je overgeleverd aan de langzaamste. Dat was voor mij soms frustrerend, maar ik heb er ook veel van kunnen leren.'

Wat viel mee? 
‘Ik had van tevoren gedacht dat ik meer moeite zou hebben met het leren en met de tentamens. Omdat ik er drie jaar tussenuit was geweest. Maar dat ging eigenlijk vrij makkelijk. Ik heb niet heel veel herkansingen hoeven doen... Of ik heb ze verdrongen, haha. Wat ook goed werkte, waren de praktijklessen zoals de werkcolleges op locatie. De studiereizen voegden ook veel toe aan het curriculum.'

Ben je jezelf tegengekomen tijdens je studie? 
‘Nee, maar ik denk dat dat komt omdat ik wat ouder was. Als je jonger bent, denk ik dat dat eerder gebeurt. Ik heb vrij veel jonge mensen heel vroeg op de opleiding zien afhaken. Je komt net van de middelbare school en dan moet je iets gaan doen. Of misschien willen je ouders dat. Maar het is moeilijk om je vier jaar toe te leggen op een opleiding, als je niet helemaal zeker weet of je ervoor wilt gaan.’   

Hoe verliep je zoektocht naar werk? 
‘Heel traag. Na mijn afstuderen ben ik eerst iets heel anders gaan doen. Ik ben gewoon gaan werken onder het mom: ik zie later wel. Na een half jaar ben ik gericht gaan solliciteren, maar dat ging moeizaam. Dat was denk ik ook in een periode dat het niet echt heel goed ging met de culturele sector.’ 

Waar kwam je terecht? 
‘Ik heb eerst via Erfgoedtalent een traineeship gedaan bij de Cultuurschakel in Den Haag. Zij krijgen subsidie vanuit de gemeente en die verdelen ze onder de podiumkunsten. Ik had daar met een collega een eigen pilot voor een subsidieregeling opgezet. Na het traineeship kreeg ik er een ‘echte’ baan. Toen ik dat een jaar had gedaan, leek het mij wel een logische stap om naar een landelijk fonds te gaan. Toen heb ik bij het Mondriaan Fonds gesolliciteerd en werd ik aangenomen.’  

Wat doet het Mondriaan Fonds precies en wat is jouw rol?  
'Het is een publiek stimuleringsfonds voor beeldende kunst en cultureel erfgoed voor kunstenaars, bemiddelaars, instellingen, opdrachtgevers en kunstkopers. Ik ben projectmedewerker Beeldende kunst en erfgoed. Ik houd me onder meer bezig met het analyseren van de aanvragen en het zo goed mogelijk begeleiden van de mensen die een aanvraag doen.’ 

Wat is de grootste uitdaging in jouw werk? 
‘De grootste uitdaging vind ik om de aanvragers zo goed mogelijk te helpen. Je ziet zo veel mooie plannen en je wil eigenlijk dat bijna iedereen geholpen kan worden. Mijn grootste uitdaging is hoe ik de sector zo goed mogelijk kan helpen. Iedereen hier heeft het beste voor met beeldende kunst en erfgoed.’  

Wat zou je verbeteren aan de Reinwardt, nu je werkervaring hebt? 
‘Ik denk dat het goed zou zijn als de Reinwardt iets realistischer is over baankansen. Veel studenten waar ik mee studeerde, dachten dat ze na het afstuderen een baan zouden krijgen en binnen zouden zijn. En dan blijkt dat je er toch wel heel veel meer werk in moet steken dan je had gedacht. Daar zou je tijdens de opleiding beter op kunnen worden voorbereid. Je hebt in het begin misschien niet de baan die je wilt, maar dat heeft bijna niemand.’  

Laatste vraag: hoe ziet jouw museum van de toekomst eruit? 
‘Het kan dat er nog steeds schilderijen hangen en dat het publiek er langs loopt, maar in mijn ideale scenario is een museum niet meer alleen een 'presentatie-instelling'. Ik weet nog dat we met de Reinwardt in Parijs waren en naar een museum gingen. Er was een tentoonstellingsruimte, maar er was ook een concertzaal, een bar en een bibliotheek. Die plek werd veel meer een soort verzamelcentrum voor mensen uit de buurt en de stad. Erfgoed en kunst kunnen heel verbindend zijn.’