Waar gaat dit over?  
‘Midwinterhoornblazen.’  

Wanneer kwam je hiermee in aanraking? 
‘Ik heb mijn scriptie geschreven over tradities die op de Nationale Inventaris Immaterieel Cultureel Erfgoed staan. Tijdens het schrijven heb ik een bezoek gebracht aan een kampioenschap Midwinterhoornblazen. De diepe lange klanken hebben absoluut indruk op mij gemaakt.'  

Vertel er iets over wat niet veel mensen weten.
‘Vroeger bliezen mensen op houten hoorns om boodschappen door te geven van dorp naar dorp. Nu gaat de traditie om het maken en bespelen van de hoorns. Er worden regionale kampioenschappen gehouden tussen verenigingen. Veel dorpen en kleine steden hebben een eigen variant op de manier van hoorns maken en het blazen erop. Denk aan verschillende houtsoorten en productiewijzen bij het maken en verschillende hoogtes en lengtes van tonen bij het blazen.’

Waarom is dit voor jou een future classic? 
‘Omdat de gemeenschap erachter heel divers is. Sommige verenigingen of individuele beoefenaars zijn heel fanatiek in het uiten van de traditie. Ze dragen bijvoorbeeld een boerenkiel met ruitjessjaal en klompen. Anderen zijn wat nuchterder en dragen moderne kleren. Toen ik erbij was in 2016 stonden er zelfs banieren in het gras voor het publiek met uitleg en achtergrondinformatie over de traditie. Alsof de midwinterhoornblazers het kunstwerk zijn en de banier een tekstbordje, net als in een museum.’