In en uit de bubbel in tijden van het coronavirus

Gepubliceerd op

Door Jule Forth & Marit van Dijk

Week 7. Het is inmiddels meer dan een maand geleden dat de eerste maatregel werd aangekondigd: geen handen schudden. Kort daarop werd dit advies aangevuld met thuiswerken, niet uitgaan en geen bezoekjes aan mensen die kwetsbaar zijn. Van de een op de andere dag werd Nederland een anderhalvemetersamenleving. Inmiddels is het devies: “blijf thuis”. We forenzen niet meer naar werk. We spreken niet meer af voor een kopje koffie. We vieren geen fysieke verjaardagen meer. Wat is de invloed van deze crisis op onze houding naar “de ander”? 

De sociale bubbel

Technologische ontwikkelingen stellen ons in staat om veel van ons “normale” leven op een afstand voort te zetten. Hele dagen vinden opeens plaats in een “alleskamer”: vergaderen achter de keukentafel, borrelen op de bank en sporten in de ruimte ertussen. Met je telefoon of je laptop verander je je woonkamer naar sportschool of kroeg. Op die manier kunnen de meesten hun wekelijkse ritme gewoon aanhouden. 

Aan de andere kant heeft dit digitale leven ook een keerzijde. Al dat online contact beantwoordt niet aan iedere behoefte: een diep gesprek, een vrijmbo of samen bankhangen is toch anders achter een scherm. Daarnaast moet je die alleskamer vaak delen: je kinderen zijn de hele dag thuis of je woont weer bij je ouders, en singles zijn vaak letterlijk alleen. Daarmee zijn sociale bubbels geconcentreerder geworden. 

Andere perspectieven

De anderhalvemetersamenleving zorgt ervoor dat we onszelf en anderen als potentieel gevaar zijn gaan zien. Dit dwingt ons om vanuit een ander perspectief naar onze omgeving te kijken: “Wie is kwetsbaar? Wie niet?” We worden gedwongen om uit ons eigen isolement te stappen en ons te verplaatsen in de ander. 

Onze gevoelens en emoties over COVID-19 veranderen constant. We communiceren via ramen met hartjes voor de zorg en via beren voor de kinderen, tegelijkertijd vinden er “schijt-aan-corona-feesten" plaats en gaan er complottheorien rond. De publieke ruimte laat misschien weinig mensen zien, maar confronteert ons met verschillende verhalen. 

Hoe komen we hier samen uit? De politieke boodschap is duidelijk: houd rekening met elkaar. In andere woorden, we moeten ons constant in- en uit onze bubbel (blijven) begeven. Deze vaardigheid kan ons ook in de omgang met erfgoed verder helpen. Kunnen we dit in- en uit de bubbel stappen ook gebruiken bij gesprekken over de zwartepietendiscussie of voor de herbestemming van een kerk? Of in mijn museum?

In samenwerking met FARO organiseert de Reinwardt Academie een Herfstschool over Meerstemmigheid en Conflict. Hier leer je meer over nieuwe perspectieven, het faciliteren van erfgoedprocesen en het omgaan met complexe vraagstukken. Lees er hier meer over.

Delen